In de ban van...

20 oktober was de Worldcup Rugby Final waarin Engeland en Zuid Afrika zich gekwalificeerd hadden. Heel Zuid Afrika leefde naar deze finale toe, overal kwam je het woord `Springboks´ -het Zuid Afrikaanse rugby team- tegen. In elk cafe/restaurant hing wel een groot scherm om de wedstrijd op weer te geven, zo ook in onze schoolbar. Tijdens de wedstrijd was het dan ook helemaal stil op straat. Natuurlijk was het een groot feest toen Zuid-Afrika won! De hele nacht reden er toeterende auto´s door de hoofdstraten met joelende en juichende mensen erin met ZuidAfrikaanse en ´Springbok´ vlaggen. Zelfs dagen later was men nog happy.

Nu deze gekte over is, is Zuid Afrika helemaal in van Kerstmis. De supermarkt is helemaal versierd met kerstverlichting, kerstversiering, kerstbomen en kerstmannen, afgebeeld mét sneeuwvlokken en rendieren. De prijzen zijn iets gedaald voor de kerstinkopen, terwijl de prijzen in een andere supermarkt juist iets omhoog zijn gegaan. Het is zo vreemd voor me; kerst terwijl de zon schijnt en het zo´n 20/25 graden is, voor mijn gevoel leef ik in juli of augustus. Elke keer als ik mn boodschappen doe –ja, ook het assortiment is compleet aangepast. Dr loopt nog net geen kersman in winterpak rond- denk ik weer dr klopt iets niet. Maar goed, dat zal wel wennen.

Zuid Afrika is trouwens niet echt zo into Halloween, tenminste ik heb er niet veel van gemerkt. Het enige dat me er aan herinnerde was een Halloweenparty in discotheek USB waar we vorige week zijn geweest. Wij waren ongeveer de enige blanke/gekleurde mensen die er rond liepen, erg leuk! En die Afrikanen hebben ons eens laten zien wat dansen is zeg! (Hoewel we al wisten dat ze konden dansen; Lulu is Afrikaans en werkt in school. Elke keer als we een party in de bar hebben is ze ook van de partij en soms brengt ze twee vriendinnen mee. Als die wat op hebben is het echt geweldig om hen te zien dansen. Ze zijn alle 3 behoorlijk ´gevuld´ en de vloer is dan ook meteen vol als zij dansen, maar serieus, t is niet alleen grappig, it also looks good!)
Omdat het Halloween was liepen er ook nog een aantal mensen met maskers rond. Een van ´onze´ Koreanen deed leuk mee in het thema en droeg flikkerende duivelsoortjes op zn hoofd en een rode duivelsstaart achter in zn broek, haha! Een rood vlinderdasje maakte m compleet. Zo kreeg hij wel de aandacht van een aantal meiden en was ie helemaal in de zevende hemel, geweldig!

Ik ben op dit moment zelf in de ban van mijn examen, dat steeds dichterbij komt. Ik doe nu de Cambridge Advanced Exam Preparation Course en dat houdt in dat we –onze klas van maarliefst 3 leerlingen, Thierry, Andreas en ik- ons voorbereiden op een examen dat plaats vindt in de tweede week van december. Dit betekent dat ik ook na school veel aan mn huiswerk doe, vandaar dat ik, sorry sorry sorry, zo lang niks van me heb laten horen. Maar ik leef nog steeds hoor! En ook buiten school doe ik nog steeds leuke dingen.

Elke woensdag zijn er voetbalwedstrijden tussen verschillende scholen. Onze school heeft geen eigen getraind voetbalteam, ieder die zin heeft om te voetballen gaat gewoon mee. Je begrijpt wel dat we natuurlijk bijna altijd verliezen, maar dat geeft niet, t is gezellig. Caroline en ik zijn dan ook een paar keer meegeweest om ze aan te moedigen. Om te kijken is het alleen ontzettend koud. Meestal spelen ze de late match, wat inhoudt dat het al donker is en dat de temperatuur behoorlijk gedaald is. Sa je dn met je hemd, tshirt met lange mouwen, trui en jas en dat terwijl je overdag nog lekker in de zon heb gelegen. Onvoorstelbaar. Gelukkig kregen wel het al snel warmer door een kop hete chocomel te drinken en ontzettend te lachen om Salomon, die voor coatch speelde en gefrusteerd raakte als er kansen waren die iemand miste, wat dus behoorlijk vaak gebeurde. ´Djeeeesus!!!´ riep ie dan, hahah!
Een Koreaan speelt ontzettend slecht en wil nooit wisselen. Hij speelt altijd met rugnummer 4, wat een ongeluksgetal is in Korea. Als er nu ook maar iets of iemand slecht is –of minder goed dan de rest- wordt er meteen ´Nr 4!´ geroepen, haha! Gelukkig weet de Koreaan himself nergens van...

Begin oktober zijn twee Duitse meiden in onze residentie gearriveerd, Cathrin en Ortrun, echt schatten van meiden die goede vriendinnen van caroline an mij waren. We waren echt bijna leke dag samen, jammer dat ze maar twee weken bleven. We zijn onder andere naar Cape Point geweest, het meest zuid-westelijke punt van Afrika. Voordat we in cape Point aankwamen zijn we eerst nog langs een paar andere plaatsjes gereden door een super mooi rots/berg-achtig landschap. Uitgekeken over False-Bay, tegenwoordig het surfers paradise van de Kaapprovincie: lange stranden met hoge golven. We hebben Houtbaai bezocht, een schattig vissersdorpje met haven, waar de vis ter plekke op en stenen tafel werd schoongemaakt. Dr zwom zelfs nog een verdwaalde zeehond rond. Cape Point zelf was leuk om te zien, maar niet zo heel bijzonder. Vlak daarnaast was ´Cape of Good Hope´, zo genoemd door de VOC lieden toen zij hier voedsel kwamen verversen in de 17e eeuw. Terug zijn we door een hele rijke buurt gereden. De huizen waren bijna onzichtbaar door de hoge muren en beveiligingsdraden, en sommige hele straten waren ook nog eens omringd met muren met verschillende toegangshekken daarbinnen. Dan vraag je je toch af hoe hoog het criminaliteitsgehalte wel niet is. Misschien onderscaht ik het wel een beetje als ik ´s avonds alleen naar de residentie loop, toch heb ik me nooit onveilig gevoeld.

Onder andere met Cathrin and Ortrun heb ik ook de Tafelberg beklommen. De wandeling –of liever gezegd klim, Aan het eind had je het gevoel alsof je 100 trappen beklommen had- naar boven kostte wat energie, maar dat was het ook zeker waard. Het uitzicht over de stad en zee tijdens de wandeling en op de top was adembenemend (Goh ik kan zó in een reisgids..). De Tafelberg is meer dan 1000m hoog, dus we konden behoorlijk ver kijken. Tussen de wolken door konden we zelfs Cape Point zien liggen. Terug lopen was toch iets te veel van het goede dus hebben we de kabellift terug genomen.

Je raadt het nooit, maar ik ben op een zondagochtend zelfs eens naar de kerk geweest! Jaja, om 10 uur ´s ochtends, ik heb voor het eerst (en tot nu toe ook voor het laatst) in het weekend van het ontbijt genoten terwijl de rest van het huis nog op een oor lag. De schoonmaakster was al verbaasd dat er iemand kwam...
Maargoed, ik ben niet van plan mn kerkbezoek te vervolgen ofzo, maar gewoon eens om te kijken hoe dat hier is. Ik kon zelfs kiezen tussen 3 verschillende missen –in het Engels, Afrikaans of Xsosa- in 2 kerken. Ik heb de Engelse maar gekozen, hoewel de tijd van de Xsosa-mis mijn voorkeur had; 16.00u in plaats van 10.00u. De dienst duurde ongeveer een uur, maar was behoorlijk anders dan ik gewend was. De kerk was veel kleiner en daardoor, denk ik, wat gemoedelijker. En het was een stuk informeler. De pastor begon met een mop en tussendoor maakte die nog een grap over zn nieuwe rode fiets die buiten stond. Doordat de dienst veel luchtiger was, was de tijd eigenlijk zo voorbij. Ik kan de boodschap/het verhaal trouwens niet helemaal herhalen...

Eind oktober zijn we met een paar naar een 2 uur durende dansvoorstelling in het theater van Cape Town geweest met allemaal verschillende dansen. Eigenlijk een beetje tegen verwachting in vond ik het echt super leuk. Alle dansen kwamen voorbij, van klassiek ballet/jazz ballet tot breakdance, alles ertussen in en zelfs combinaties (een beetje als in de film Step Up). Dr was zelfs een groep vrouwen die tapdansden op Oosterse muziek, heel part maar wel mooi op te zien. Het enige wat ik miste was echte Afrikaanse dans, waar ik een beetje op gehoopt had.

Verder hadden we nog gepland om afgelopen weekend naar RobbenIsland te gaan, maar toen we daar stonden om op de veerboot te stappen hoorden we dat het gecancelled was vanwege het slechte weer. Jammer maar helaas, volgende keer beter. Toen hebben we maar lekker wat gegeten in Waterfront. Ook leuk.

En voor de rest vermaak ik me prima met af en toe films kijken met Ivan en soms nog wat anderen. Zondag is zo ongeveer onze filmdag, heerlijk. Én t is goed voor je Engels...


Zo, dat is wel weer genoeg geweest voor vandaag lijkt me zo. Zijn jullie eindelijk weer een beetje op de hoogte.
Heel erg bedankt voor alle reacties, kaartjes en mails. Heel leuk om te krijgen! Ik zal alle mails beantwoorden, ik loop alleen een beetje achter. Sorry hiervoor, maar jullie krijgen vroeg of laat een reactie!

Liefs vanuit Kaapstad en tot schrijvens!